بیماریهای آمیزشی

عفونت‌هاي آميزشي(STI )، در بخش عمده‌اي از جهان به‌عنوان يك مشكل بهداشتي محسوب‌مي‌شوند. به‌نظر‌مي‌رسد STI حاد در بيشتر

كشورها شايع باشد و نقص در تشخيص و درمان آن در مراحل اوليه ممكن‌است  عوارض و مشكلات شديدي را از جمله نازايي، مرگ جنين،

حاملگي خارج از رحم، بيماري‌هاي بدخيم آنوژنيتال، مرگ زودهنگام و درهمين راستا عفونت‌هاي نوزاد و شيرخوار ايجاد نمايد. هزينة مراقبت

فردي و ملي STI مي‌تواند قابل توجه باشد. ظهور HIV و ایدز توجه بيشتري را روي STI متمركز ساخته‌است. بين STI و انتقال HIV ارتباطي

نزديك وجوددارد و مشخص شده‌ است كه هردو نوع با زخم و بدون زخم STI، خطر انتقال جنسي HIV را افزايش‌مي‌دهند.

تدابير درماني مؤثر براي STI يكي از پايه‌هاي اصلي كنترل اين عفونت‌ها است؛ زيرا باعث جلوگيري از ايجاد عوارض و مشكلات اين بيماري‌ها

شده، انتقال آنها را در جامعه كم نموده و فرصتي مناسب براي آموزش درخصوص HIV فراهم مي‌آورد. بنابراين، درمان مؤثر بيماران STI در مراجعة

اول به مراكز بهداشتي، يك معيار مهم بهداشت اجتماعي محسوب مي‌شود.

شايع‌ترين سندرم‌هاي باليني ناشي از عوامل مولد STI:

ترشح مجرا، زخم تناسلي، عفونت‌هاي گنوکوکي، عفونت‌هاي كلاميديا تراكوماتيس، سيفيليس، شانكروئيد، گرانولوم اينگوينال(دونووانوزيس)،

عفونت‌هاي تب‌خال تناسلي، زگيل‌هاي تناسلي، عفونت‌هاي تريكوموناس واژيناليس، واژينوز باكتريايي، كانديديازيس

هفت مرحله آموزش و مشاوره بيماران آميزشي:

مرحله اول : بيمار را از بيماري آميزشي نحوه ابتلا، راههاي جلوگيري از ابتلاء بعدي و نحوه درمان آن آگاه سازيم. به بيمار توضيح دهيم كه در صورت عدم درمان احتمال چه عواقبي وجود دارد. (نازايي، حاملگي خارج رحمي ...) در مورد نام داروها و نحوه مصرف آنها و عوارض جانبي آنها نيز بايد بيمار را توجيه نمائيم.

مرحله دوم : بيمار را جهت معرفي شركاء‌جنسي وي كمك نمائيد . به بيمار اهميت درمان شركاء‌ جنسي اش را توضيح دهيم. خطر ابتلاء مجددش را در صورت عدم درمان شركاء جنسي متذكر شويد. از آنجائيكه بيمار شما تنها كسي است كه مي تواند بگويد منشاء عفونت كجاست، لازم است از تمام مهارتهاي مشاوره اي براي همكاري با وي استفاده نمائيد.

مرحله سوم : ميزان خطر را در بيمار خود ارزيابي كنيد.

اگر به عوامل خطر گذشته و فعلي بيمار خودآگاهي نداشته باشيد ، قادر نخواهيد بود بر اساس شرايط فردي وي خدمات آموزشي و مشاوره اي را ارائه دهيد.

براي ارزيابي ميزان خطر بيمار لازم است پنج مسئله از وي سؤال شود :

الف- رفتار جنسي فرد:

1- اولين تماس جنسي وي در چه سني بوده است؟

2- در طول زندگي و در طي سال گذشته چه تعداد شريك جنسي داشته است؟

3- آيا در سه ماه گذشته شريك جنسي جديد داشته است ؟

4- آيا در سال گذشته بيماري آميزشي ديگري داشته است ؟

5- آيا در حين قاعدگي (خود يا شريك جنسي) آميزش جنسي داشته است ؟

6- آيا هيچوقت به تماس جنسي كه به آن تمايل نداشته است ، وادار شده است ؟

7- آيا تماس جنسي با جنس مخالف يا هم جنس يا هر دو داشته است ؟

ب- مصرف مواد : چند وقت يكبار از الكل يا ساير مواد مخدر استفاده مي شود؟

در مورد مصرف مشترك از سوزن و سرنگ نيز سؤال شود.

ج- رفتار جنسي شركاء جنسي :

- آيا شريك جنسي شما تماس جنسي با فرد ديگري داشته است ؟

- سابقه بيماري آميزشي را داشته است ؟

- آيا آلوده به HIV مي باشد؟

- آيا سابقه انتقال خون داشته است ؟

- آيا معتاد تزريقي است ؟

د- ساير فاكتورهاي خطر :

- آيا شما آلوده به HIV هستيد؟

- آيا تاكنون از وسايل نافذ در پوست نظير سرسوزن (تزريقات، خالكوبي)، وسايل ختنه و تيغ استفاده كرده ايد؟

- آيا تاكنون انتقال خون داشته ايد؟ چه موقع ؟

- آيا از نظر شغلي در معرض خطر مي باشيد؟ (پرسنل بهداشتي درماني)

- در مورد اطفال،‌سابقه عفونتهاي والدين (سوزاك، سیفیلیس، كلاميديا ، هرپس ) و در زمينه سوء استفاده جنسي

ه- رفتار حفاظتي بيمار :

1- براي حفاظت خود در برابر بيماريهاي آميزشي و HIV چه اقداماتي انجام مي دهيد ؟

2- آيا هرگز از كاندوم استفاده كرده ايد؟در خصوص زمان و نحوه استفاده صحيح از كاندوم آموزش داده شود.

3- آيا از رفتار جنسي كم خطر يا بي خطر استفاده كرده ايد؟ چند وقت يكبار ؟    

مرحله چهارم : موانع تغيير رفتار پرخطر را شناسايي كنيد .

مرحله پنجم : بيمار را در رابطه با ميزان خطري كه وي را تهديد مي كند (ابتلاء به HIV ، هپاتيت و غيره) آگاه سازيد.

وظيفه شما دادن اطلاعات صحيح از ميزان خطر به بيمار است. به طوري كه نه ايجاد ترس بيش از حد در بيمار كند كه منجر به انكار گردد و نه وي را به اين مسئله بي اعتنا سازد. مثلا ً ؛ وقتي چنين عملي را انجام مي دهي خطر اكتساب بيماريهاي آميزشي از جمله HIV افزايش مي يابد،‌ ولي در اين مورد مي توانيد خود را از اين بيماريها محافظت نماييد.

مرحله ششم : به بيمار جهت تغيير رفتارش كمك كنيد.

از تكنيكهاي مختلف جهت تغيير رفتار استفاده كنيد. از جمله :

الف- فوايد جاري تغيير رفتار را ذكر كنيد. فوايد كوتاه مدت تغيير رفتار را به بيمار بگوئيد. مثلاً ؛ از كاندوم استفاده كن تا دوباره دچار زخم تناسلي دردناك نشوي.

ب- جايگزيني يك رفتار ايمن به جاي رفتار پرخطر

اعمال جنسي ايمن يا كم خطر چيست ؟

1- كاهش تعداد شركاء جنسي،‌ ترجيحاً يك نفر

2- استفاده مداوم و صحيح از كاندوم

3- آشنايي با نشانه ها و علائم بيماريهاي آميزشي و درمان فوري و كامل آنها

4- جايگزيني تماسهاي جنسي نافذ پرخطر با تماسهاي غيرنافذ كم خطر

5- درمان اعتياد دارويي (مواد مخدر)

6- جهت معتادين تزريقي : عدم استفاده از سرسوزن مشترك و استفاده از سرنگهاي يكبار مصرف

7- جهت اقدامات بهداشتي به تسهيلاتي مراجعه نمايد كه اطمينان از پاكيزگي وسايل نافذ پوست و سر سوزنها وجود داشته باشد.

ج- به بيمار كمك نماييد كه با موانع موجود برخورد صحيح داشته باشد.

احتياج نيست كاملاً موانع را تغيير دهد. تغييرات مختصر بهتر از تغيير نكردن است.

مرحله هفتم : فوايد و نحوه استفاده از كاندوم را براي بيمار توضيح دهيد.